اثربخشی آموزش بخشش درمانی بر رضایت زناشویی مادران و پذیرش کودکان کم توان ذهنی

هدف:پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش بخشش درمانی بر رضایت زناشویی و پذیرش مادران کودکان کم توان ذهنی می باشد . روش:این پژوهش به روش نیمه تجربی بادوگروه کنترل و آزمایش انجام شده است .جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای کودک کم توان ذهنی بودند . حجم نمونه 30نفر از مادران کودکان درحال تحصیلدرسال 1391 از دو مدرسه شهید زارعی و هاتف به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید . پانزده نفر در گروه آزمایش و پانزده نفر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد . در این پژوهش از سه پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ(1989) ، طرد – پذیرش رانر(1980) و بخشایشگری انرایت (1997) استفاده شد . طرح پژوهش حاضر به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد . یافته ها : تحلیل داده ها نشان داد که آموزش برنامه بخشایشگری تاثیر معناداری بر افزایش رضایت زناشویی و پذیرش کودکان کم توان ذهنی داشته است . نتیجه گیری : می توان از آموزش برنامه بخشایشگری برای افزایش رضایت زناشویی و پذیرش کودکان کم توان ذهنی استفاده کرد. واژگان کلیدی : بخشش درمانی ، رضایت زناشویی ، طرد و پذیرش کودکان کم توان ذهنی